Oeps, mijn reisverslag is nog lang niet af en na een half jaar verslopping vind ik dit een mooi moment om het schrijven over Macedonië weer op te pakken 🙂
Na de hike van gisteren vind ik dat ik een rustdag verdiend heb. Bram en ik besluiten naar het Sveti Naum klooster te gaan, waar zich ook de bronnen van het meer van Ohrid bevinden. We twijfelen of we er met een 1,5 uur durende boottrip heen zullen gaan. De verkopers zijn hier erg vriendelijk, ze doen hun verkooppraatje op een aardige manier. De opdringerigheid waar alle Turkse verkopers over beschikken is hier niet bekend. Hoe lang zal het duren voordat de Macedoniërs dat overnemen?
We besluiten niet met de boot te gaan. Met onze huurauto is het maar twintig minuutjes rijden en als we met de boot gaan kunnen we maar 2 uur doorbrengen bij Sveti Naum. Aangekomen bij Sveti Naum moeten we maar liefst 50 eurocent parkeergeld betalen. Daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren.
Sveti Naum lijkt, op het klooster na, een beetje op een vakantiedorpje met een aangelegd wandelpad, een restaurantje, een strandtentje met een ministrandje (lees: 10 meter lang en 2 meter breed) en wat toeristische kraampjes. Hier wandelen Bram en ik even rond. We bekijken de bronnen die zó helder zijn dat je soms niet meer weet of je nou naar water kijkt of gewoon naar begroeide grond. De bronnen van Sveti Naum zijn ondergronds en komen vanaf het Prespameer, dat 200 meter hoger ligt dan het Meer van Ohrid. De bronnen van Sveti Naum zijn beschermd en er mag niet in gezwommen worden. Maar in het meer zelf natuurlijk wel, en dat is wat we besluiten te doen. Want het is nog steeds hot hot hot! We huren twee strandbedden en betalen hier wederom bar weinig voor. En we krijgen een gratis cocktail (winning!). Bij Sveti Naum kun je dus heerlijk liggen/zwemmen. Er komen steeds boten af en aan, als je stil staat in het water voel je visjes aan je benen knabbelen en het is lekker rustig. De tijd vliegt voorbij. We besluiten morgen terug te gaan naar Sveti Naum om een boottochtje te maken over de bronnen van het meer. Dit mag alleen met roeibootjes.
’s Avonds duiken we het centrum in. Overal staan kraampjes met verschillende soorten gebakken of geroosterde nootjes. Dit zagen we in Prilep en Krusevo ook al. Macedoniërs moeten wel gek zijn op nootjes. Wij gaan echter voor cocktails die avond. Grappig om te zien dat de cocktailbar waar we gaan zitten proppers heeft, maar dat ze bijna niemand aan durven te spreken. Op één propper na. Hij wordt ook onze ober voor die avond. Bram doopt hem meteen om tot Mr. Lucky vanwege zijn t-shirt. Mr. Lucky vindt het maar al te leuk als we hem vragen wat hij ons aanraadt. De eerste cocktail vinden we niet sterk genoeg en daar weet hij wel wat op. Zodra ik mijn lippen aan het tweede glas zet heb ik al spijt van onze vraag. Zo. Vies. Zo. Sterk. Ik hou met moeite mijn gezicht in plooi, want Mr. Lucky staat ons hoopvol aan te kijken. “You like?” :).
Na verschillende cocktails van Mr. Lucky besluiten we dat het mooi is geweest. Bram gaat afrekenen en ik wacht buiten. Na een minuut of vijf vind ik het toch wel erg lang duren dus ik ga een kijkje nemen binnen. Begreep onze Mr. Lucky toch dat we er nog eentje wilde (Bram zei “this was our last one“) en heeft hij Bram achter de bar geloodst om ze samen met hem te maken. Mr. Lucky wil al zijn trucs laten zien en molt hierbij twee ijscrushers en een glas. Wij doen natuurlijk net of we dit niet zien :). Resultaat is twee cocktails die allebei megasterk zijn (bedankt Bram). Ik wilde een zoete, dus Bram heeft iets met bananenlikeur gemaakt. Helaas zit er Baileys in wat ik goor vind en begin ik spontaan te kokhalzen. Maar we drinken ze gewoon op!
Dan komt Mr. Lucky melden dat de tent gaat sluiten. Inmiddels zijn wij tweeën ook de enigen die nog op het terras zitten. Rondom ons wordt alles gepoetst en opgeruimd, maar Lucky vertelt ons rustig aan te doen, want wij hebben onze cocktail nog niet op. Hij geeft ons zelfs nog wat nootjes (verrassend). Al het personeel is verder naar huis, de lichten zijn uit en wij zitten in het pikkedonker met onze cocktails, wat nootjes en onze ober nog op het terras. Wederom een geslaagde dag!
Lonneke van Bakel 